Η Dassault σχεδίασε το Mirage F1 για αντικατάσταση των Mirage III και Mirage 5. Αντίθετα από τους προκατόχους του, το Mirage F1 έχει την πτέρυγα τοποθετημένη ψηλά στην άτρακτο καθώς και συμβατικές ουραίες επιφάνειες. Παρόλο που διαθέτει παρόμοια πτερυγική επιφάνεια με το Mirage III, το F1 απέδειξε την ανωτερότητα του σε σχέση με τον προκάτοχο του. Μπορούσε να μεταφέρει μέχρι 40% περισσότερο καύσιμο, χρειαζόταν μικρότερο διάδρομο για να απογειωθεί, είχε μεγαλύτερη εμβέλεια σε αποστολές χαμηλού ύψους και ήταν ευκολότερο στο χειρισμό.
Το Mirage F1 εισήλθε σε υπηρεσία στην Γαλλική Αεροπορία το Μάιο του 1973. Προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της Γαλλικής αεροπορίας για ένα αναχαιτιστικό παντός καιρού το πρώτο Mirage F1C παραγωγής ήταν εξοπλισμένο με έναραντάρ Thomson-CSF Cyrano IV. Μεταγενέστερες εκδόσεις του Cyrano IV-1 προσέφεραν και μειωμένες ικανότητες κατόπτευσης. Αρχικά το αεροσκάφος ήταν οπλισμένο μόνο με τα δύο εσωτερικά πυροβόλα των 30 χιλιοστών, όμως το 1976 άρχισε να χρησιμοποιείται ο πύραυλος μέσου βεληνεκούς R530. Ένα χρόνο αργότερα ακολούθησε ο R550 Magic. Την ίδια περίοδο στο οπλοστάσιο του F1 προστέθηκε και ο Αμερικανικός AIM-9 Sidewinder, μετά από την απαίτηση της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας να ενσωματωθεί ο Sidewinder στο οπλοστάσιο των δικών της Mirage F1CG. Τα 79 αεροσκάφη που παραδόθηκαν την περίοδο από τον Μάρτιο του 1977 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1983 χαρακτηρίστηκαν Mirage F1C-200 και έφεραν προβολό εναέριου ανεφοδιασμού, ο οποίος απαιτούσε επιμήκυνση της ατράκτου κατά 7 εκατοστά. Το Mirage F1 υπηρέτησε ως το κύριο αναχαιτιστικό της Γαλλικής Αεροπορίας μέχρι την είσοδο σε υπηρεσία του Dassault Mirage 2000
No comments:
Post a Comment